آهمزمان با آغاز مرحله اول انتخابات ماراتن هند در جمعه گذشته، 19 آوریل، با وجود رشد سریع اقتصادی این کشور، بیکاری در ذهن میلیون ها رای دهنده ظاهر شد. از زمانی که نارندرا مودی، نخست وزیر هند در سال 2014 به قدرت رسید، اقتصاددانان به سرعت هند را به عنوان رقیب قدرتمندی برای چین مطرح کردند، به ویژه برای تولید، سرمایه گذاری و فرصت های رشد جهانی. سرمایه گذاران دلایلی برای خوش بین بودن دارند: تولید ناخالص داخلی هند بین سال های 2014 تا 2023 55 درصد رشد کرد و از کشورهایی مانند بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و برزیل پیشی گرفت و به پنجمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شد. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند که احتمالاً امسال 6.3 درصد رشد خواهد کرد که برای یک اقتصاد تریلیون دلاری شاهکار کوچکی نیست.
به گفته اقتصاددان هندی آجیت راناده، اقتصاد به لطف عوامل بلندمدت شتاب گرفته است: او می گوید: «البته شماره یک جمعیت شناسی است. با میانگین سنی 29 سال، جمعیت هند یکی از جوان‌ترین جمعیت‌های جهان است، به این معنی که «نیروی کار جوان و در حال گسترش و چرخه‌ای با فضیلت وجود دارد که به دنبال کار، درآمد، هزینه، مصرف، سرمایه‌گذاری، پس‌انداز و پرداخت مالیات هستند. و غیره” می گوید راناد.
بیشتر بخوانید: آنچه باید در مورد انتخابات 2024 هند بدانید
با این حال، یک پیش‌نظرسنجی توسط CSDS-Lokniti، یک موسسه تحقیقاتی در دهلی، نشان داد که تقریباً نیمی از رای‌دهندگان، بیکاری و افزایش قیمت‌ها را دو مشکل بزرگ در این انتخابات می‌دانستند که نشان می‌دهد هند هنوز از مزایای اقتصادی این انتخابات بهره نبرده است. گروه . در نتیجه، اقتصاددانان می گویند که دولت مودی – در صورت بازگشت به قدرت برای دوره سوم – اکنون باید راه های جدیدی برای استفاده از سود جمعیتی خود بیابد.
چیزی که اعداد نشان می دهند
بر اساس نظرسنجی های دولتی نیروی کار، هند در دهه گذشته با ایجاد شغل کم دست و پنجه نرم کرده است، به طوری که نسبت نیروی کار به جمعیت از 38.6 درصد در سال 12-2011 به 37.3 درصد در سال 2022-23 کاهش یافته است. دولت همچنین در تلاش برای ایجاد شغل برای کارگران غیر ماهر و فقیر است: بر اساس گزارش موسسه توسعه جهانی در دانشگاه ملل متحد، تنها 20 درصد از هندی ها در حال حاضر در بخش تولید یا خدمات فناوری اطلاعات کار می کنند، در حالی که بیش از 40 درصد در کشاورزی باقی مانده اند. علاوه بر این، جیاتی قوش، اقتصاددان هندی خاطرنشان می کند که هر گونه سود حاصل از رشد اقتصادی هند به طور نابرابر بین 10 تا 20 درصد برتر توزیع می شود.
اما بحران بیکاری در هیچ کجا به اندازه 8 میلیون جوان و تحصیلکرده هندی که هر ساله وارد نیروی کار می شوند احساس نمی شود و این باور دیرینه هندی ها مبنی بر اینکه آموزش تضمین کننده شغل آنها است را تضعیف می کند. بر اساس گزارش اخیر سازمان بین المللی کار (ILO)، 83 درصد از بیکاران هند را جوانان و 66 درصد را جوانان و تحصیلکرده تشکیل می دهند. علاوه بر این، ILO دریافت که کسانی که مدرک دانشگاهی یا حتی تحصیلات تمام وقت ندارند، نرخ اشتغال بالاتری دارند. نتیجه آن چیزی است که ILO آن را «بهبود متناقض» در نرخ مشارکت نیروی کار، نرخ مشارکت نیروی کار و نرخ بیکاری در هند می‌نامد.
با این حال، اعداد و ارقامی که دقیقاً اندازه‌گیری آنها دشوار است، زیرا دولت هیچ رقم مصرفی را از نظرسنجی هزینه‌های مصرف‌کننده که معمولاً هر پنج سال یک بار انجام می‌شود، منتشر نکرده است، به طور کامل موقعیت منحصر به فرد نیروی کار هند را منعکس نمی‌کند.
راناده می‌گوید: «در مورد هند، درصد بسیار زیادی از نیروی کار در بخش غیررسمی هستند، به این معنی که بسیاری از آنها بدون قرارداد کار می‌کنند، بیمه یا بیمه اجتماعی ندارند یا خوداشتغال هستند».
بیشتر بخوانید: چرا انتخابات بعدی در هند 44 روز طول خواهد کشید؟
چرا سرمایه گذاری در هند به کندی رشد می کند؟
زمانی که اقتصادهای آسیای شرقی مانند کره، مالزی و چین به مرحله ای مشابه توسعه هند در گذشته رسیدند، عمدتاً به دلیل رشد صادراتی در منسوجات، پوشاک یا مونتاژهای الکترونیکی بود. اما حتی گسترش نیروی کار بیشتر کارگران هندی را به سمت یافتن مشاغل مولد، پردرآمد و باکیفیت تر سوق نمی دهد. راناده می‌گوید: «ما پدیده مشابهی را ندیده‌ایم، زیرا هند از صادرات نیروی کار به‌عنوان موتور بزرگ رشد استفاده نکرده است».
سابقه ای در پس این وجود دارد: پس از استقلال این کشور از حاکمیت بریتانیا، به دلیل سوء ظن به تجارت بین المللی و استثمار استعماری، شروع به دنبال کردن سیاست های اقتصادی حمایتی بیشتری کرد. این شامل خودکفایی در بخش کالاهای سرمایه ای و سرمایه گذاری سنگین در راه آهن هند، شرکت های فولادی و انرژی هسته ای بود. Ranade می گوید که این یک “مدل جایگزینی واردات” بود. خیلی بعد، هند متوجه شد که تجارت بین المللی چقدر می تواند مفید باشد. بین سال‌های 1988 و 1991، سیاست آزادسازی اقتصادی را برای مقررات زدایی از صنعت آغاز کرد و رشد صنعتی را به 9.2 درصد رساند.
بیشتر بخوانید: یک گزارش جدید نشان می دهد که نابرابری درآمد در هند اکنون بدتر از زمان تحت سلطه بریتانیا است
با این حال، از آن زمان به بعد، مقررات بیش از حد در مورد صنایع بزرگ و سرمایه نسبتا ارزان تر در مقایسه با نیروی کار، پیشرفت را کند کرده است. بر اساس تحقیقات بارکلیز، در سال 2008 سرمایه گذاری بیش از 40٪ بود، اما اکنون به 34٪ رسیده است. راناد می‌گوید: «طنزآمیزترین چیز این است که سهم صنعت در تولید ناخالص داخلی هند از سال 1991 به سختی تغییر کرده است.
به گفته Ritika Khera، استاد اقتصاد در مؤسسه فناوری هند، تحت دولت مودی، «سه فاجعه اقتصادی انسان‌ساخته» – پول‌زدایی، GST «تا حدی تصادفی» و قرنطینه مرتبط با همه‌گیری – به این امر کمک کردند. دهلی. او می‌گوید: «هر یک از آنها تأثیر مخربی بر بخش‌های مختلف اقتصاد، به‌ویژه قشر آسیب‌پذیر داشته است».
رای دهندگان به تصویر بزرگتر اهمیت می دهند
شکست دولت در ایجاد مشاغل بیشتر با توجه به اینکه مودی برای بیش از یک دهه برنامه بلندپروازانه “ساخت هند” را برای کمک به کاهش بار تجارت در هند تبلیغ کرده است، شگفت آور است. یکی دیگر از طرح‌های محرک مرتبط با تولید که توسط دولت در نوامبر 2023 راه‌اندازی شد، با ارائه مشوق‌های صنعتی برای تقویت تولید داخلی، با هدف شروع سریع تولید تولید شد. در بودجه فدرال امسال، دولت 134 میلیارد دلار دیگر را برای ساخت جاده‌ها، بنادر، فرودگاه‌ها و راه‌آهن‌ها اختصاص داد که نشان‌دهنده کاری است که چین بیش از سه دهه پیش برای توسعه اقتصاد خود انجام داد.
اما زمانی که حزب حاکم بهاراتیا جاناتا بیانیه انتخاباتی خود را چهار روز قبل از حضور 960 میلیون رای دهنده کشور به پای صندوق های رای منتشر کرد، اشاره چندانی به سیاست های اقتصادی مودی در دوره سوم ریاست جمهوری خود نکرد. اما اقتصاددانان می گویند که این نگران کننده است زیرا تولید ناخالص داخلی (GDP) سرانه هند کیفیت زندگی بیشتر هندی ها را بهبود نداده است. بر اساس گزارش بانک جهانی، هند با وجود رشد اقتصادی در حال حاضر از نظر استانداردهای زندگی در رتبه 147 قرار دارد که پیش بینی می کند تا سال 2027 اقتصاد این کشور به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. راناده می‌گوید، زیرا به همه بخش‌های جامعه تعمیم نمی‌یابد. در عوض، موفقیت به طور نامتناسبی نصیب نخبگان هند یا 10 درصد برتر شده است.
دولت کمبود شغل و درآمد سرانه را با اجتماعی شدن جبران کرد. در طول سال‌ها، او برای تعدادی از سرمایه‌گذاری‌های مربوط به غذا، اشتغال، امنیت، مراقبت‌های بهداشتی و حتی یارانه گاز پخت و پز برای خانواده‌های فقیر هزینه کرده است.
با این حال، اقتصاد بزرگ داخلی هند در گذشته کاملاً انعطاف پذیر بوده است و جمعیت جوان آن باید به نفع آن کار کنند. راناده می گوید: پویایی، کارآفرینی و این واقعیت که شما سهم زیادی از کارگران خوداشتغال در یک اقتصاد بزرگ دارید نیز وجود دارد.