(پورت-او-پرینس، هائیتی) – شورای انتقالی تازه تاسیس هائیتی روز سه شنبه فریتز بلیزور، وزیر سابق ورزش را به عنوان نخست وزیر این کشور انتخاب کرد، زیرا این شورا به وظیفه تاریخی خود برای ایجاد یک دولت جدید باثبات در میان خشونت خفقان ادامه می دهد.
بلیزور جایگزین میشل پاتریک بوویر، وزیر سابق اقتصاد و دارایی که نخست وزیر فعلی بود، می شود. بلیزارد چندان شناخته شده نیست و حتی برخی از اعضای شورا او را نمی شناختند.
یک شورای انتقالی متشکل از 9 عضو، که هفت نفر از آنها دارای حق رای هستند، نخست وزیر و کابینه جدید را در تلاش برای پایان دادن به خشونت گروهی که پایتخت پورتو پرنس و فراتر از آن را فراگرفته، انتخاب می کرد.
بیش از 90000 نفر در یک ماه از پورتو پرنس گریخته اند و در مجموع بیش از 360000 نفر در سال های اخیر بی خانمان شده اند زیرا افراد مسلح جوامع را در مناطق رقیب تخریب می کنند.
بلیزر توسط چهار عضو شورای رای دهنده دوم شد.
پیش از این، شورا ادگارد لبلانک فیلس، نامزد سابق ریاست جمهوری را به عنوان رئیس خود انتخاب کرد. فیلس پس از اعلام بلیزور به عنوان نخست وزیر جدید گفت: این تجربه ثابت می کند که ما قادر به مذاکره هستیم.
اعلام بلیزر غافلگیرکننده بود. وقتی فیلس اعلام کرد که چهار عضو شورا، بلیزور را به عنوان نخست وزیر انتخاب کرده اند، در میان حاضران غوغایی به پا شد.
لزلی ولتر، یکی از اعضای رای‌دهنده شورا، در پاسخ به این سوال که آیا از بلیزر حمایت می‌کند، به آسوشیتدپرس گفت: «او را نمی‌شناسم».
بلیزر در دوره دوم ریاست جمهوری رنه پریوال از سال 2006 تا 2011 وزیر ورزش هائیتی بود.
پس از این اطلاعیه کوتاه، که نزدیک به دو ساعت پس از شروع مراسم اعلام شد، شورا پشت درهای بسته بازگشت تا درباره انتخاب کابینه خود صحبت کند. با این حال ولتر گفت که انتظار ندارد شورا روز سه شنبه انتخاب کابینه را اعلام کند.
اکثریت حامی بلیزور به عنوان نخست وزیر شامل فیلس، رئیس جدید شورا، اسمیت آگوستین، لوئی جرارد ژیل و امانوئل ورتیلر بودند.
شورای انتقالی تا زمانی که بتواند انتخابات ریاست جمهوری را مدتی قبل از انحلال خود که قرار است تا فوریه 2026 برگزار شود، سازماندهی کند، به عنوان رئیس جمهور این کشور عمل خواهد کرد.
هائیتی‌ها بر سر اینکه آیا معتقدند دولت انتقالی می‌تواند به آرام کردن این کشور کمک کند که از زمان آغاز حملات هماهنگ گروه‌ها که در 29 فوریه آغاز شد، پایتخت آن در محاصره بود، اختلاف نظر دارند.
اعضای باند ایستگاه های پلیس را سوزاندند، به فرودگاه بین المللی اصلی که از اوایل ماه مارس بسته بود، تیراندازی کردند و به دو زندان بزرگ هائیتی یورش بردند و بیش از 4000 زندانی را آزاد کردند. بزرگترین بندر دریایی کشور نیز به دلیل خشونت باندها تا حد زیادی فلج شده است.
اما یک چیز مسلم است: هائیتی ها خواهان امنیت هستند. رابرت فاتون، کارشناس سیاست هائیتی در دانشگاه ویرجینیا، می گوید: “اهالی هائیتی در حال حاضر بسیار بی حوصله هستند. آنها می خواهند نتایج را ببینند.”
انتظار می رود این شورا از استقرار پلیس کنیا با حمایت سازمان ملل برای مبارزه با باندها حمایت کند، اگرچه هنوز مشخص نیست که چه زمانی ممکن است این اتفاق بیفتد.
آریل هنری، نخست وزیر سابق، در یک سفر رسمی به این کشور آفریقای شرقی بود که حملات هماهنگ شده باند آغاز شد و همچنان در هائیتی قفل شده است. او هفته گذشته استعفای خود را اعلام کرد.